Twee vrouwen zitten op de plek waar ooit hun thuis was. Geen muren meer, geen dak – alleen herinneringen en een nieuwe dag. Ze kijken niet achterom, maar vooruit.
Wie hier terugkeerde, vond meer dan puin en stilte. Tussen loopgraven en oude stenen zochten ze niet alleen naar wat overbleef, maar naar een nieuw begin.
Deze foto laat zien dat hoop blijft bestaan. In een stap vooruit, in een blik op de horizon.
In de kracht om steeds weer opnieuw te beginnen.*
*Twee madamm'n, op de plekke wo ooit nunder thus stond.
Gèn muurn mé, gèn dak – met de kop vul gedacht'n aan gisteren en een nieuwn dag. Ze kiek’n nie achterome, moa voorrut.
Wie ier weerkwam na den oorlog, vond meer dan brokn en stilte. Tussen tranchées en oude stenen zocht’n ze nie allene noar wuk nog restte moa noar een nieuwn start.
De foto toont dat hope nooit verdwint. Ze zit in n'en stap voorrut, in nunder blik noar de n'einder.
In de courage om oltiéd were opnieuwe te begun’n.
Reactie plaatsen
Reacties