Tijdens mijn tweejarige opleiding als regiogids werd elk West-Vlaams accent met een strenge blik afgestraft.
Meestal start ik mijn rondleidingen met de aankondiging dat ik gedrild ben in het gebruik van het ABN ... mo in dezefstn osem lat ik de groep de keure vor 't West Vlams, dawwe nie ol moetn onthoud'n wuk dawwe gelird hèn en mocht'n ze me nie verstoan dat ze up de fring (rem) meug'n stamp'n. Mo de fring wordt nie ingestampt en ezo vertel ‘k van Guido Gezelle (Huido Hezelle) met zin jaloesje moarte (dienster), van Mergehlynck die nu en toenne eké contrarie (koppig) koste doen’n, van Iepersche katjes, van 't verzet in de Regina en nog zo vele meèr. En 'k doen’n dat nu nie om avereks te zin mao simpelweg omdat 't West-Vlams de toale is die dichst van ol bi min herte ligt. Dat bekt 't gemakkelikst.
En Gerrit (Herrit) Callewaert sloeg de noagel up de kop: we zin winder heel goed te verstoan!
Reactie plaatsen
Reacties
Top